اثر جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر صادرات غیر نفتی در مناطق آزاد تجاری ایران(87-1375)

مناطق آزاد تجاری یا مناطق پردازش صادرات (epz) به عنوان راهکاری برای تغییر جهت کلی اقتصاد از درونگرایی به برونگرایی و تجارت آزاد، مورد استفاده اغلب کشورهای روبه رشد قرار گرفته است. در کشورهای در حال توسعه ، مناطق آزاد تجاری- صنعتی مناسب ترین روش برای فراهم ساختن شرایط تجارت آزاد در یک منطقه محدود از کشور است. زیرا ممکن است برقراری این شرایط در سطح کشور به لحاظ اقتصادی و اجتماعی ممکن نبوده یا مطلوب نباشد. اما در گسترش مناطق آزاد از جهت افزایش صادرات و واردات عوامل مختلفی مانند توسعه ی زیر ساخت ها، سرمایه گذاری و نرخ ارز موثرند که در این مطالعه به بررسی اثر جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی(fdi) و برخی از سایر عوامل موثر بر توسعه صادرات غیر نفتی در سه منطقه مهم آزاد تجاری جنوب ایران یعنی کیش، قشم و چابهار پرداخته می شود. الگوی مورد استفاده برای این هدف، الگوی تعدیل یافته واویلو (2005) است که به روش داده های تابلویی برای سه منطقه آزاد مذکور طی سال های 87-1375 بر آورد می شود. برای برآورد الگو در این تحقیق از نرم افزار stata و excelاستفاده می شود. نتایج بیانگر اثر مثبت ومعنی دار سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر صادرات غیر نفتی در مناطق مذکور است، به گونه ای که منطقه آزاد کیش بهترین عملکرد را در زمینه جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و توسعه صادرات در بین مناطق آزاد تجاری کشور داشته است.